باختم...

سوت پایان را بزنید...

سادگیم،حریف هرزگی این زمانه نمی شود...

باختم قبول!

چه کنم...

دلتنگی هایم را باد به تمسخر می گیرد

و پاییز با رنگ زرد بر آن طعنه می زند

چه کنم که دلم از غربت خیس جاده ها می گیرد

و ترانه های زخمی سینه ام می شکافد

چه کنم که در خلوت تنهاییم هر شب

دلم یک ریز می شکند

و ابر بهاری

یک لحظه آرام و قرار ندارد

چه کنم که دریای دلم طوفانی است

چه کنم...

______________$$$$$$$
_____________$$$$$$$$$
____________$$$$$$$$$$$
____________$$$$$$$$$$$
____________$$$$$$$$$$$________________$$$$$$$$_______$$$$$$$$
_____________$$$$$$$$$_______________$$$$$$$$$$$_____$$$$$$$$$$$
_____$$$$$$_____$$$$$$$$$$__________$$$$$$$$$$$$$___$$$$$$$$$$$$$
____$$$$$$$$__$$$$$$_____$$$_______$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___$$$$$$$$$$$$$$$$_________$______$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___$$$$$$$$$$$$$$$$______$__$_______$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___$$$$$$$$$$$$$$$$_____$$$_$________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___$$$$$$$$$$$__________$$$_$_____$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
____$$$$$$$$$____________$$_$$$$_$$$$___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
______$$$__$$__$$$______________$$$$______$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___________$$____$_______________$__________$$$$$$$$$$$$$$
___________$$____$$$____________$$____________$$$$$$$$$$
_______________$$$_$$$$$$_$$$$$__________________$$$
________________$$____$$_$$$$$
_______________$$$$$___$$$$$$$$$$
_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
_______________$$_$$$$$$$$$$$$$$__$$
_______________$$__$$$$$$$$$$$___$_$
______________$$$__$___$$$______$$$$
______________$$$_$__________$$_$$$$
______________$$$$$_________$$$$_$_$
_______________$$$$__________$$$__$$
_____$$$$_________$________________$
___$$$___$$______$$$_____________$$
__$___$$__$$_____$__$$$_____$$__$$
_$$____$___$_______$$$$$$$$$$$$$
_$$_____$___$_____$$$$$_$$___$$$
_$$_____$___$___$$$$____$____$$
__$_____$$__$$$$$$$____$$_$$$$$
__$$_____$___$_$$_____$__$__$$$$$$$$$$$$
___$_____$$__$_$_____$_$$$__$$__$______$$$
____$$_________$___$$_$___$$__$$_________$
_____$$_$$$$___$__$$__$__________________$
______$$____$__$$$____$__________________$
_______$____$__$_______$$______________$$
_______$$$$_$$$_________$$$$$$$__$$$$$$
__________$$$_________________$$$$$

سختی ها

میگفتند:
سختی ها نمک زندگــــــی است
امّا چرا کسی نفهمید
"نمــــــک" برای من که خاطراتم زخمی است
شور نیست
مزه "درد" میدهد

خدایااااااااااااااااااااا

دلم آن قدر...

خسته و شکسته است

که میخواهم

گوشه ای

پشت به دنیا

زانوهایم رابغل کنم

و بگویم:

خدایا...

من دیگر بازی نمی کنم.

زمستان

می پسندم زمستان را که معافم می کند

از پنهان کردن

دردی که در صدایم می پیچد،

اشکی که در نگاهم می چرخد

و همه گمان می کنند

سرما خورده ام!!!

 

کسی چه میداند...

کسی چه میداند...

من...

امروز...

چند بار فروریختم،

چند بار دلتنگ شدم

از دیدن کسی که

فقط...

"پیراهنش" شبیه تو بود...

 

                                                                            

                                  "سخته روزها رو بی تو سپری کردن"

                                                 "خیلی سخته"

                      

کاش.....

کاش دنیا یک بار هم که شده،

بازی اش را به ما می باخت...

مگر چه لذتی دارد،

این بردهای تکراری برایش...؟

...

در قحطی تو!

چه دل خوشی دارند،

بیهوده می آیند و می روند

این نفسهای من!

اشک

پترس کجایی؟

 

شکافی در چشم هایم پیدا شده،

دیر برسی دلم را اشک می برد....

بغض!

کنج گلویم

قبرستانیست

پر از احساس هایی که

زنده به گور شده اند،

به نام "بغض"!

 

حسرت همیشگی

^{حرف های ما هنوز ناتمام...}

^{تا نگاه می کنی:}

^{وقت رفتن است}

^{باز هم همان حکایت همیشگی!}

^{پیش از آنکه با خبر شوی}

^{لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود}

^آی...

^{ای دریغ و حسرت همیشگی!}

^ناگهان

       ^{چه قدر زود}

                     ^{دیر می شود!}

 

                                                                                                     ^{قیصر امین پور}

روز مبادا

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چنان که بایدند

                      نه بایدها...

مثل همیشه آخر حرفم

وحرف آخرم را

                  با بغض می خورم

عمری است

لبخندهای لاغر خود را

در دل ذخیره می کنم:

                 باشد برای روز مبادا!

اما

در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد

روزی شبیه دیروز

روزی شبیه فردا

روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه می داند؟

شاید

امروز نیز روز مبادا

باشد!

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چنان که بایدند

نه بایدها...

               هر روز بی تو

                                     روز مباداست!

 

                                                                            قیصر امین پور

 

به کجا...

به کجا باید رفت؟

بعد از آن خاطره ها،

که همه هستی من از آنهاست

به هر آنجا که نظر اندازم

همه جا چهره ی توست

همه جا خاطره دارم با تو

 

                                              تقدیم به معلم درسهای زندگیم

                                                         "خواهر عزیزم"

 

سلام دوستان این تست عشق رو امتحان کنید.جالبه!

عشق هم بالاخره اتفاقی است که به قول شاعر، خواه ناخواه رخ می‌دهد. برای خیلی از روان‌شناس‌ها مطالعه این پدیده جالب است. بعضی‌ها مانند استرنبرگ حتی نظریه‌ای علمی ‌درباره عشق دارند. استرنبرگ معتقد است که یک عشق کامل سه جنبه دارد. اولین جنبه، وفاداری به معشوق است، دومی، ‌احساس صمیمیت نسبت به او و سومی، ‌داشتن میل جنسی به معشوق است. به نظر استرنبرگ، هر کدام از اینها که وجود نداشته باشد، یک جای کار دارد می‌لنگد. پرسشنامه زیر خیلی به جزییات عشق کاری ندارد و می‌خواهد به طور کلی بگوید که آیا شما عاشق هستید یا نه؟ این تست در دانشگاه نورس ایسترن بوستون تهیه شده است و خوب، معلوم است که بیشتر برای دانشجوها کاربرد دارد.

چگونه از این تست استفاده کنیم؟

عبارات زیر را بخوانید. معشوق‌تان را تصور کنید و نام معشوق‌تان را به جای کلمه او بگذارید. حالا اگر با هر عبارت به طورکامل موافق بودید، عدد ۷، اگر نسبتا موافق بودید، عدد ۶ ، اگر کمی‌ موافق بودید عدد ۵، اگر عبارت را هم درست می‌دانستید و هم غلط (یعنی در مورد نظرتان مطمئن نبودید)، عدد ۴، اگر با آن کمی ‌مخالف بودید، عدد ۳، اگر نسبتا مخالف بودید، عدد ۲ و اگر به‌طور کامل مخالف بودید عدد ۱ را جلو عبارت بنویسید.

۱) برای رسیدن به او خیلی عجله دارم. ?

۲) او را خیلی جذاب می‌دانم. ?

۳) او نسبت به بیشتر مردم، عیب‌های کمتری دارد. ?

۴) برای او هر کاری که لازم باشد، انجام می‌دهم. ?

۵) به نظر من، او خیلی دلربا است. ?

۶) دوست دارم احساساتم را با او در میان بگذارم. ?

۷) وقتی با هم کاری را انجام می‌دهیم، کار برایم خیلی خوشایند است. ?

۸) دوست دارم که او حتما مال من باشد. ?

۹) اگر اتفاقی برای او بیفتد؛ خیلی ناراحت می‌شوم. ?

۱۰) خیلی وقت‌ها به او فکر می‌کنم. ?

۱۱) خیلی مهم است که او به من علاقه داشته باشد. ?

۱۲) وقتی با او هستم، کاملا خوشحالم. ?

۱۳) برایم دشوار است که برای مدتی طولانی از او دور باشم. ?

۱۴) خیلی به او علاقه دارم. ?

راهنمای نمره‌گذاری:

حالا عددهایی را که جلوی هر عبارت گذاشته‌اید، با هم جمع بزنید.

• شمایی که بالای ۸۹ نمره آورده‌اید، وضع‌تان خراب است. شما بدجوری عاشق شده‌اید و اگر صادقانه به پرسش‌ها پاسخ داده‌اید، در عشق‌تان هیچ شکی نمی‌توان کرد.

• اگر نمره‌تان حول و حوش ۷۸ تا ۸۸ می‌چرخد، شما هم به احتمال خیلی زیاد عاشق هستید و چیزی نمانده است که در بالای قله عشق بایستید.

• اما اگر نمره‌تان بین ۶۸ تا ۷۷ باشد، احتمال کمتری وجود دارد که عاشق باشید. اما شما هم به هر حال عاشق‌اید.

• کسانی که از ۶۸ پایین‌تر آورده‌اند، بهتر است که خودشان را گول نزنند. به احتمال زیاد چندان عاشق نیستند.
• کسانی که از ۵۸ پایین‌ترند، به‌ هیچ‌وجه عاشق نیستند. این گروه بهتر است پیشه دیگری برای خودشان دست و پا کنند و یا اسم احساسات رقیق‌شان را نگذارند عشق!

آدم های ساده...

میدانی...؟

آدم های ساده

ساده هم عاشق می شوند

ساده صبوری می کنند

ساده عشق می ورزند

ساده می مانند

اما.....

سخت دل می کنند

آن وقت که دل می کنند

جان می دهند

سخت می شکنند

سخت فراموش می کنند

آدم های ساده...

....

عکسهای قشنگ دلیل بر زیبایی تو نیست

ساخته ی دست عکاس است

درونت را زیبا کن

که مدیون هیچ عکاسی نباشی.

 

                                                             خسرو شکیبایی

خاطره

خاطره!

نه سر دارد،نه ته

بی هوا می آید تا خفه ات کند

میرسد گاهی وسط یک فکر،وسط خیابان

سردت کند                          داغت کند

رگ خوابت را بلد است

زمینت میزند

خاطره تمام نمیشود

تمامت میکند.....

مهم

مهم بودن را فراموش کن!

 

تیتر روزنامه ی یکشنبه،زباله ی روز دوشنبه است...

 

                                                                   خسرو شکیبایی

وفا و جفا

پس از کلی دردسر با پسر مورد علاقه ام ازدواج کردم…ما همدیگرو به حد مرگ دوست داشتیم سالای اول زندگیمون خیلی خوب بود…اما چند سال که گذشت کمبود بچه رو به وضوح حس می کردیم… می دونستیم بچه دار نمی شیم…ولی نمی دونستیم که مشکل از کدوم یکی از ماست…اولاش نمی خواستیم بدونیم…با خودمون می گفتیم…عشقمون واسه یه زندگی رویایی کافیه…بچه می خوایم چی کار؟…در واقع خودمونو گول می زدیم… هم من هم اون…هر دومون عاشق بچه بودیم… تا اینکه یه روز علی نشست رو به رومو گفت…اگه مشکل از من باشه …تو چی کار می کنی؟…فکر نکردم تا شک کنه که دوسش ندارم…خیلی سریع بهش گفتم…من حاضرم به خاطر تو رو همه چی خط سیاه بکشم…علی که انگار خیالش راحت شده بود یه نفس راحت کشید و از سر میز بلند شد و راه افتاد… گفتم:تو چی؟گفت:من؟ گفتم:آره…اگه مشکل از من باشه…تو چی کار می کنی؟ برگشت…زل زد به چشام…گفت:تو به عشق من شک داری؟…فرصت جواب ندادو گفت:من وجود تو رو با هیچی عوض نمی کنم… با لبخندی که رو صورتم نمایان شد خیالش راحت شد که من مطمئن شدم اون هنوزم منو دوس داره… گفتم:پس فردا می ریم آزمایشگاه… گفت:موافقم…فردا می ریم… و رفتیم…نمی دونم چرا اما دلم مث سیر و سرکه می جوشید…اگه واقعا عیب از من بود چی؟…سر خودمو با کار گرم کردم تا دیگه فرصت فکر کردن به این حرفارو به خودم ندم… طبق قرارمون صبح رفتیم آزمایشگاه…هم من هم اون…هر دو آزمایش دادیم…بهمون گفتن جواب تا یک هفته دیگه حاضره… یه هفته واسمون قد صد سال طول کشید…اضطرابو می شد خیلی اسون تو چهره هردومون دید…با این حال به همدیگه اطمینان می دادیم که جواب ازمایش واسه هیچ کدوممون مهم نیس… بالاخره اون روز رسید…علی مث همیشه رفت سر کار و من خودم باید جواب ازمایشو می گرفتم…دستام مث بید می لرزید…داخل ازمایشگاه شدم… علی که اومد خسته بود…اما کنجکاو…ازم پرسید جوابو گرفتی؟ که منم زدم زیر گریه…فهمید که مشکل از منه…اما نمی دونم که تغییر چهره اش از ناراحتی بود…یا از خوشحالی…روزا می گذشتن و علی روز به روز نسبت به من سردتر و سردتر می شد…تا اینکه یه روز که دیگه صبرم از این رفتاراش طاق شده بود…بهش گفتم:علی…تو چته؟چرا این جوری می کنی…؟ اونم عقده شو خالی کرد گفت:من بچه دوس دارم مهناز…مگه گناهم چیه؟…من نمی تونم یه عمر بی بچه تو یه خونه سر کنم… دهنم خشک شده بود…چشام پراشک…گفتم اما تو خودت گفتی همه جوره منو دوس داری…گفتی حاضری بخاطرم قید بچه رو بزنی…پس چی شد؟ گفت:آره گفتم…اما اشتباه کردم…الان می بینم نمی تونم…نمی کشم… نخواستم بحثو ادامه بدم…پی یه جای خلوت می گشتم تا یه دل سیر گریه کنم…و اتاقو انتخاب کردم… من و علی دیگه با هم حرفی نزدیم…تا اینکه علی احضاریه اورد برام و گفت می خوام طلاقت بدم…یا زن بگیرم…نمی تونم خرج دو نفرو با هم بدم…بنابراین از فردا تو واسه خودت…منم واسه خودم… دلم شکست…نمی تونستم باور کنم کسی که یه عمر به حرفای قشنگش دل خوش کرده بودم…حالا به همه چی پا زده… دیگه طاقت نیاوردم لباسامو پوشیدمو ساکمم بستم…برگه جواب ازمایش هنوز توی جیب مانتوام بود… درش اوردم یه نامه نوشتم و گذاشتم روش و هر دو رو کنار گلدون گذاشتم…احضاریه رو برداشتم و از خونه زدم بیرون… توی نامه نوشت بودم: علی جان…سلام… امیدوارم پای حرفت واساده باشی و منو طلاق بدی…چون اگه این کارو نکنی خودم ازت جدا می شم… می دونی که می تونم…دادگاه این حقو به من می ده که از مردی که بچه دار نمی شه جدا شم…وقتی جواب ازمایشارو گرفتم و دیدم که عیب از توئه…باور کن اون قدر برام بی اهمیت بود که حاضر بودم برگه رو همون جاپاره کنم… اما نمی دونم چرا خواستم یه بار دیگه عشقت به من ثابت شه… توی دادگاه منتظرتم…امضا…مهناز

خیال

               

                                                                    وای بر این همه خیال ...

                                                                      سکوت شیرین خیالت

                                                                         را با کدامین حروف

                                                                    به سرزمین بی انتهای

                                                                              فکر ببرم

                                                                  چقدر دستانم سرد است؟!!

                                                                               چقدر؟

                                                                           وقتی خیالت

                                                                    همدم تنهاییم نیست....

 

                                                                                                                               ع.احمدی

سرد

 

                 

                                                                      آه از تمام نفسهایم

                                                                         چه قدر بی تو

                                                                     به شماره افتاده اند

                                                                               و 

                                                                   چه قدر سرد و منجمد

                                                                    این روح سرگردان....

                                                                                  

                                                                                                                          ع.احمدی